Funeral 3

Bago o ng trabaho through internet. Kasulukuyan akong naghahanap ng trabaho ng may biglang pumasok sa utak.

Kinuha ko yung cellphone ko para mae-text si Dianne para bukas.

‘Dianne, si Kristopher ito. Sure ba kayo sa makalawa?’. Text ko nito.

Wala akong natanggap na response kaya naman bakit ulit ako sa pagja-job hunt. Nakailang menuto rin nang nag-vibrate tung cellphone na nasa tabi ng aking laptop. Agad ko naman itong kinuha at tiningnan kong sino ang nagtext, si Dianne.

‘Hi Kris, OO sure na yun pero kunti lang yung mamakakapunta. Busy kasi yung iba alam mo naman ngayon.’, reply ni Dianne.

‘Okay lang at least meron, di ba? Sya sige, see you?’, reply ko naman.

‘See you, magdadala na rin kami ng pagkain para may pagsasaluhan tayo.’, reply nito.

‘Better.’, reply ko naman.

Hindi na sya nagreply kaya naman binalik ko na yung cellphone ko sa katabi ng aking laptop. Nang ilang minuto rin nang dinalaw ako ng antok kaya naman humiga na ako at natulog.

Nagising na lang ako sa sinag ng araw galing sa bintana na naiwan kong nakabukas. Tiningnan ko yung orasan na nasa side table 7AM pa naman.

Naligo ako at nagbihis, wala naman ako masyadong gagawin kaya napagpasyahan kong maglakad-lakad sa malapit na parke. Maganda ang araw na ‘to, di masyadong mainit tama lang.

Kinuha ko ang iPod ko na nasa bulsa at isa-isa nilagay sa tinga ang mga headset nito sabay click sa play button.

You’ve been on my mind

I grow fonder everyday

Lose myself in time,

Just thinking of your face

God only knows

Why it’s take me so long

To let my doubts go

You’re the one the I want

Patuloy naman ako sa paglalkad at ninanamnam ang bawat sandali na meron ako. Ang hangin na dumadampi sa aking balat ay nagbibigay nang anong ginahawa.

Nakakita naman ako ng isang bench na sakto naman na nasa ilalim ito ng malaking puno kaya sakto ito para pahingahan. Umupo ako at at eni-enjoy ang moment na meron ako. Hindi ko mapigilan na hindi isipin si John, nakakalungkot pero okay na rin. Napabuntong hininga na lang ako.

Meron akong napansin na nakaupo di kalayuan sa aking pwesto, nakaupo sya mismo sa ilalim ng puno at may hawak ito parang notebook o ewan parang nagsusulat ata. Nilapitan ko ito.

So, I dare you to let me be your,

Your one and only

I promise I’m worth it

To hold in your arm

So come on and give me a chance

To prove I am the one who can

Walk that mile

Hanggang sa nalapitan ko na talaga ito.

‘Hi.’, bati ko rito.

‘Hey.’, sabay tanaw nito sa akin. Nagulat naman ako, sa lahat pa ng taong pwede kong Makita ay sya pa talaga. Tulad ng dati cute pa din ito, hindi mas gwapo na ito tingnan.  Ngayon ko lang napagmasdan ang mukha nito, brown eyes, mahabang pilik mata at talgang nangungusap ito.

‘What are you doing here?’, tanong ko didto.

‘Dan Emmanuel Ramarez .’, pangbabaliwala sa tanong ko rito.

‘Parati tayong nakikita but we never get a chance na magpakilala.’, dugtong nito.

‘So I’m Kristopher.’, sabay upo sa tabi nito.

‘Ano pala ginagawa mo rito mag-isa?’, tanong ko rito. Di naman ito sumagot kaya naman tiningnan ko ang hawak nitong kanina ay di ko mapagtanto kung ano. Drawing book pala ito at ginuguhit nya kung saan ako naka-upo kanila.

‘Di sana kita isasali sa drawing ko, pero bigla ka naman umupo kaya sinama na rin kita.’, sabay lahad nito sa kanyang ginuguhit na tapos na pala ito.

‘Maganda!.’, sabi ko na merong lokong ngiti. Natawa naman sya sa aking ginawa.

Sarap pakinggan ng kanyang pagtawa, parang buong-buong ito. Nasa ganon akong sitwasyon ng bigla syang nagsalita.

‘Sorry!.’, bigla nitong sabi.

‘Okay lang, sarap naman pakinggan eh.’, sabi ko naman.

Niyaya niya akong maglakad-lakad, nagkwento sya tungkol sa buhay nya. Tatlo isa magkakapatid galing sa isang broken family, ako naman nakinig lang. buong atensyon naman akong nakinig nito pag-broken family ang topic talagan nakaka-relate ako. Kasi tulad nya iniwan rin sila ng papa nila at sumama sa iba.

Kahit naman medyo triadic yung kwento ng buhay nya ay nakukuha pa nitong tawanan ang mga nangyari sa kanya at sa pamilya nya.

Nagkwento rin ako patungkol sa buhay ko maliban sa amin ni John.

Narating namin ang isang nagbibinta ng hotdog sa loob ng parke, medyo nakaramdam rin ako ng gutom kaya naman bumili ako ng dalawa para sa amin.

‘Hotdog?’, sabay abot nito sa kanya.

‘Salamat.’, maikli nito sagot at agad naman nitong kinagat ang hotdog.

Nag-enjoy naman ako sa company ni Dan. Kaya masaya akong umuwi. Mga hapon ng ako’y makauwi, usual wala na naman si mama kaya ang laptop yung napagdiskitahan ko.

Bigla kong naisip si John kaya agad akong na online sa Facebook para hanapin sya. Bigo akong mahanap ang profile nya.

‘Baka iba ang gamit nyang pangalan.’, sambit ko sa aking isip.

Dinalaw na ako ng antok kaya naman napagpasyahan ko ng matulog. 

Funeral 2

Nataranta ako pero di ko ito pinahalata. Wala akong ibang maisip para makalusot kaya naman nagtanong na lang ako rito.

’Me I know you?’, tanong ko agad rito.

‘Does anybody here know you?’, pambabaliwa nito sa tanong ko.

Seguro dahil sa hiya ay umalis na lang ako. Pero hindi nagpatinag ang binata instead hinabol nya ako.

‘Hey wait.’, pagpapatigil nito sa akin.

‘Hey..’, pasigaw nito pagtawag sa akin.

Nakalabas na ako ng simbahan kaya napagpasyahan ko tong kausapin.

‘Now what?’, bungad ko rito.

‘Tinatanong ka lang naman kasi.’, sabi nito na nakayoko.

Ewan ko ba parang napakagaan nang aking kaluoban sa kanya. Na-guilty naman ako sa aking ginawa kaya naman ako na lang ang humingi ng paumanhin.

‘Okay sorry, but I really have to go.’, sabay bigay ng pilit ng ngiti.

Muuwi na lang ako para na rin makapagpahinga. Kahapon pa kasi ako nakarating at seguro may jetlag pa ako. Sumakay na lana ako ng taxi dahil sa pagod na aking naramdaman. Medyo malayo-layo yung sa amin kaya kinuha ko ang aking cellphone sa bulsa at tiningnan ang mga picture namin ni John na magkasama.

‘I miss you John.’, sabi ko rito habang pinipindot and next.

Biglang lumamig ang loob ng taxi na nagpagaan sa aking pakiramdam. Alam ko na binabatayan parin nya ako.

‘Mahal na mahal mo parin ako noh.’, napalakas ata yung pagkakasabi ko dahil nakatingin yung driver sa akin. Baka isipin na nababaliw na ako kaya binigyan ko na lang ito ng isang ngiting pambata.

Narating ko ang aming bahay pasado 4:30PM. Habang papasok ako sa gate,naalala ko na mga 7PM pa pala darating si mama. Pagpasok ko sa bahay kusina na agad ang unang pinuntahan ko para makahalutkat sa ref. ng pagkain.

Sakto naman dahil meron pang natirang pizza. Ininit ko to sa microwave oven, di naman natagalan dahil sinagad ko agad ang init. Mga sampong segudo luto na agad ‘to.

Pamanhik agad ako sa kwarto ko na nasa ikalawang palapag. Kunuha ko ang aking laptop para ma-open ang account ko sa Facebook. Habang nakaharap ako sa Facebook, ganado ko naman kinain ang pizza. Naubos ko ‘to kaya bumababa ulit ako para makainum ng juice o tubig.

Bumalik agad ako sa itaas, pagkaupo ko may nag-message sa facebook ko. Si Dianne, kaya naman dali-dali ko ‘tong ni reply-yan.

’Uyyyyyyyyyyy… J.’, reply ko rito.

‘Kumusta kana? Kilan ka pa nakabalik?’, sunod sunod na tanong nito. Nagtaka naman ako kasi di pa naman ako nagpapakita sa mga kaibigan ko nung dumating ako.

‘Pano mo nalaman na nakabalik na ako, di pa tayo nagkikita ah?’, tanong ko.

‘Di nga, pero nakita ko mommy mo sa grocery store.’, reply naman nya.

‘Tologo?’, sagot ko naman.

‘Loko-loko, kelan mo balak magpakita? Miss ka kana kaya nila.’, reply nito.

‘Tsaka na seguro, next week to be exact.’, ako.

‘nako, kung maka-drama ka lang, will natanong ko narin kay tita kung san kayo tumitira ngayon.’, reply ni Dianne.

‘Don’t tell me..’, rereply sana ako ng nabasa ko na reply nya.

‘Pupunta kami dyan sa makalawa, okay ba?’, reply nito na aking kinagulat. No choice na ako kaya pumayag na ako.

‘Uy sige, dalhin mo silang lahat. Miss ko na kasi mga kalukuhan natin eh.’, reply ko naman.

‘Sige ba,sige tapus na yung break time. Work work na para magkapera.’, reply naman ni Dianne.

‘Akalain mo yun may tumanggap pa sayo, sige bye!!’, agad naman syang nag-offline. Pumunta naman ako sa profile nito nagbabasakali makuha number ni loka-loka, di nga ako nabigo kinuha ko ‘to at save agad.

Nasa ganun akong sitwasyon ng biglang may kumatok sa aking kwarto.

‘Ayyy palaka!, Mamaaa?!’, sigaw kong pagtawag sa mama ko.

‘Bumababa kana, sabay na tayong kumain.’, sagot naman ni mama. Bumababa naman ako agad para saluhan ang mama kong kumain.

‘Kala ko mga 7PM pa dating mo?’, bungad ko rito na hinahanda an gaming kakainin.

‘Na cancel yung meeting ko kay Mr. Suarez kaya umuwi nalang ako, ayaw mo ba anak?’, ganito talaga kami mag-usap ni mama parang magkaibigan lang.

‘Anong ulam ma?’, sabay upo.

‘Afritada nak.’, sabay ngiti alam nya kasi na pareho nami tung paborito ni John.

‘Okay lang.’, sabay subo. Nakakamiss sya talaga ewan ba. Basta miss ko si John.

‘Sya nga pala ma, darating yung mga kaibigan ko sa makalawa kaya naman pagluto mo kami ng carbonara ha?’, sabay pa-cute kay mama.

‘Oh sya, pasalamatanak kita.’, sabay tawa naman ni mama.

Funeral 1

Kasalukuyan akong nakasakay sa bus patungo sa isang himlayan upang dalawin ang namayapa kong nobyo.

It’s been a long time nung huling dalaw ko rito. High school boy friend ko hanggang 2^nd year college, sumama ako sa aking magulang papuntang Korean para dun na ipagpatuloy ang aking paaral at para na rin makalimut, double purpose ika nga.  Hindi naman ako nabigo dahil natanggap ko na wala na sya aking piling.

Nakariting ko ang isang pang mayamang himlayan, nakakatawa nga dahil kahit patay na may difference pa din.

Nasa ganun akong pag-iisip na di ko namalayan na huminto ang bus na aking sinasakyan, agad naman akong bumababa at tinungo sa loob ng simenteryo.

Pinuntahan ko yung puntud ng aking pumanaw na nobyo.

John Kenneth S. Alvarez

1993 – 2010

Yung lang ang nakalagay sa kayang lapida. Nilagay ko na ang dala kong bulaklak at inayus ang kandila at sinindihan ito. Nagdasal ako ng taimtim at kina-usap sya. Hiningi ko sa kanya kung pwede nab a akong magmahal ng iba. Alam ko yung rin ang gusto nya, meron syang malamig na hangin ang yumakap sa akin. Hindi ako natakot alam ko sya yun at alam ko na pumapayag sya.

‘Salamat John.’, ang tangi kong nasambit.

Para naman nanlamig ang aking labi at alam ko na huling halik na nya ito dahil simula sa araw na ito ay magmamahal  na akong muli.

‘Wag kang mag-aalala, parati kang naririto.’, sabay yakap ko sa aking sarili.

Nilisan ko ang pud ng lalaking minsan kong minahal ng lubos.

Kasalukuyan kong nilalakad ang simbahan na nasa loob ng sementeryo at pumasuk. Halatang pang mayaman nga, hindi mo aakalain na simbahan ito dahil kahit ako hindi ito masasabing simbahan. Pumanhik agad ako sa itaas gamit ang isang escalator. May naririnig naman akong taong nagsasalita di kalayuan.

‘Nag-umpisa na pala ang mesa.’, tangi kong nasambit sa sarili.

Lumapit agad ako para makahanap ng mauupuan, huling silya ang inupuan ko para naman hindi ako mailang.

Pagka-upo ko napagtanto ko na hindi pa ito Pari kundi isang binata ng nagsasalita patungkol sa kanyang pumanaw na kapatid.

Patuloy lang syang nagsasalita ng may napansin akong isang binata rin na hindi kalayuan sa aking inuupuan. Unang pansin ko pa lang rito napaka-updated sa fashion.

Nakawinter jacket ito na parang cardigan na kulang grey na manipis.

Tinitigan ko lang sya habang nakikinig. Bilag naman syang may kinamut sa likud nya at seguro nasa instinct nya na merong natitig sa kanya kaya seguro tumingin ito sa aking kinaruruuna.

Mapungay ang mga mata nito, maputla ang balat, pulang labi at napaka-itim na buhok.

Nagkatitigan kami nito ng mga ilang Segundo, ngumiti ito sa akin sa dimalamang kadahilanan.

‘Unpredictable pero Cute.’, sabi ko sa aking isip.

Nakinig ulit ako at pasimpleng numanakaw ng tingin sa binatang napaka-unpredictable.

Tumayo ang mga tao hudyat na tapos na ang binata sa pagsasalita. Agad naman silang nagtungo sila kung saan nakahanda ang pagkain bilang merienda. 

Nawala yung binata sa aking patingin dahil sa kakatingin sa mga tao patungo sa nakahaing merienda, kaya tumayo rin ako para saluhan sila.

Nakarating ako kung san nakahain ang merienda, imbes na kumain ay naglaro lang ako. Alam kong masama maglaro sa pagkain pero wala talaga ako sa mood para kumain kaya gumawa na lang ako ng isang pyramid gamit ang mga cracker ng my san graham.

Abala ako sa paggawa ng pyramid ng may biglang nagsalita sa aking likuran.

‘You like a Cracker huh?’, sabi nito.

Agad ko naman itong nilingun para Makita ang mukha. Nabigla ako dahil hindi ko inaasan ng lalapit ito sa akin. 

Paint Me 2

Halata naman sa mga kasama ni Richard na nabigla at nagtaka ito sa aking itinuring.

‘Magkakakila kayo?’, tanong sa akin ni Tanya na halata sa mukha ang pagtataka.

‘Ah. Wala don’t mind such foolish.’, tugon ko nito para mawala ang pagtataka nito.

‘Richard meet Rom Ramirez, kaibigan ni Tanya.’, sabi ni Charlie.

In instant, agad namang nilahad ni Richard ang kamay nito.

‘Richard pare.’, sabi nito. Agad naman akong nakipagkamayan rito bilang pagrespeto na rin.

‘RR na lang dude.’, sabi ko na walang emotion ang mukha.

‘Nice meeting to you RR.’, tugon nya.

Masaya naman sila kainuman. Talagang Professional silang tingnan pero meron din naman pa lang pagkakalog, kaya masasabi kong hindi sila mahirap pakisamahan. Si Tanya naman bangag na, kaya upo na lang ‘to.

‘Guys lets go dance.’, sabi ni Charlie na agad namang hinila sina Laura at Samantha. Tumayo naman ang mga ito. Nagpa-iwan naman ako para samahan si Tanya para naman bantayan ito baka kung anong gawin. Si Richard naman ay pumuntang Counter para umorder nang maiinum.

Mga pasado alas dos na kaya umuwi na kami ni Tanya, iuuwi ko na lang muna ito. Samatala ang iba naman ay nagpa-iwan dahil may tama na ito sasayaw muna daw sila to enjoy the night.

Maaga naman ako nagising, ewan ko ba parang may sariling wake up alarm ang katawan ko. Tiningnan ko muna ang cellphone ko para tingnan ko kung anong oras na. Sakto naman na 6:23AM pa kaya tumayo agad ako para naman makapaghanda ng makakain.

Pagkalabas ko sa kwarto kita ko agad kong gaano kagulo ang aking apartment. Di ko muna ito pinansin at agad tinungo ang kusina para makapagluto na. Mga pasado 7:48AM ng matapos akong makapagluto, agad ko naman itong hinanda sa lamesa. Ginising ko si Tanya para makapag-agahan ito.

Tahimik lang kaming kumain nito. Ganito talaga ‘to pag may Hang Over kaya naman hinayaan ko lang ‘tong tapusin ang kinakain.

Dahil medyo na bobored na din ako kaya binasag ko ang katamik sa aming dalawa.

‘Did you sleep will?’, pambabasag ko rito.

‘Nope, im suffering back pain. Tigas ng kama mo, sana inuwi mo na lang ako kasi.’, tugon nito na parang nagtatampo.

‘Sorry naman, inaatok na kasi ako kaya naman inuwi na lang kita para makapagpahinga na rin ako.’, sabi ko rito na tawang-tawa.

Matapos kaming kumain pasado alas nuebe ng umaga kaya naman nagpasyang maligo ni Tanya dahil nanglalagkit na raw sya. Meron pa naman itong damit na iwan sa apartment dahil nga sa naging kami dati. Dahil alam kong magbabad yun sa tubig o di kaya magba-bubble bath kaya panigurado matatagalan ito kaya nilinis ko muna apartment ko.

Kalahating oras nagtagal si Tanya sa loob ng Cr kaya naman bago ito makalabas nalinis ko na ang buong apartment, maliban sa pinturang dumikit sa dingding at sahig ng boung paligid. Mabilis ko ‘tong nalinis dalhin di naman ito kalakihan pero di rin kaliitan, pang dalawang tao kumbaga.

Pagtapos maligo nito agad naman akong pumasok para Cr para makapaglinis na rin. Di naman ako katagalan maligo.

Nang matapos maligo ay niyaya ako ni Tanya ng kumain sa labas pumayag naman dahil wala naman akong medyo gagawin. Kumain kami sa isang restaurant na di kalayuan sa aking tinutuluyan, masarap naman ang mga pagkain rito kaya nabusog ako kahit papaano.

Matapos kumain nag-mall naman kami para makapamili ng kung ano-ano.

‘Ano bibilhin mo?’, ang tanong bilag ni Tanya.

‘Mga pintura seguro, kulang na kasi yung mga kulay ang andun.’, sagot ko naman rito.

‘Ocge dyan na lang muna ako bookstore, samahan mo ‘ko mamaya bibili ako ng sapatos.’, tugon ni Tanya.

‘Okay, so I’ll be seeing you later?’

‘Sure.’, tugon nito sabay tungo sa bookstore. Ako naman ay agad pumunta kung san pwedeng makabili ng pintura na aking gagamitin para sa mural na aking gagawin sa isang itatayong bagong museum.

Nang makabili ako ng mga pintura ay agad ko naman kinuha ang cellphone sa bulsa para tawagan si Tanya ko san ‘to. Papalabas na sana ako sa store na aking pinagbilhan ng may papalapit na isang familiar na mukha kaya naman pilit kong inilala kong san ko ‘to nakita. Nakapasok na sya, tiningnan ko ‘to mula mukha hanggang sa pababa. Gwapo naman ito parang si Edward Collins kong maihahambing, medium built ang pangangatawan at maputi at mas matanggad ito sa akin ng kaunti.

’Hi RR.’, sabay smile sa akin.

‘Tama, si Richard nga ‘to.’,  sabi ko sa aking sarili.

Nabigla naman ako sa ginawa nito, nilapit nito ang mukha sa akin na aking kinabigla. Dahil sa aking pagkabigla naitulak ko ‘to.  Di naman ito kalakasan sakto lang para malayo sya ng kaunti.

Halata naman sa mukha nya ang pagkabigla sa aking ginawa.

‘H-hello Richard.’, na-uutal kong bati rito.

‘Are you okay?’, tanong nito bakas naman sa mukha nito ang pagtataka sa aking tinuring.

‘Y-Yes Yes I’m fine’, tugon ko rito.

‘It seems not, are you sure?’, tanung nito.

‘Sure, excuse lang tatawagan ko pa kasi si Tanya.’, sabay dial ng number ni Tanya.

‘Andito sya?’, tanong nito.

‘UU..’, ningitian ko naman ito para naman maging mabait ang dating.

‘Excuse lang, nag-ring na kasi balikan kita mamaya.’, sabay labas sa tindahan.

‘Okay, bili na din muna ako ng pintura.’, si Richard.

Matapos matawagan si Tanya agad naman akong bumalik sa aking pinagbilhan kanina, habang papasok ako naisip kong ilagay ang cellphone ko bulsa kaya naman hindi ko namalayan na meron na pala akong nabanggang tao.

‘Sorry.’, paghingi ko nang tawad.

‘Okay lang, So san tayo ngayon?’, familiar ang boses kaya naman tiningnan ko agad. 

Paint Me

Nagising na lang ako dahil sa sinag ng araw na nagpapainit sa aking balat. Unti-unti kong nilibot ang aking paningin, makalat ang buong paligid maraming pintura na nagkalat kaya naman pinagpasyahan kong bumangun para makapaghilamus. Unti-unti akong tumayo ng biglang may tumunog.

-BEEP- BEEP –

Agad ko namang inabot ang aking cellphone na nasa tabi ko lang, tiningnan ko ‘to kong sino ang walangya nag pagising sa akin.

Isang text na galing sa aking pinakamamahal na best friend, Si Tanya. Aside sa pagiging mabuti nitong kaibigan para rin tong nanay pag nagsasalita o di kaya kapag pinagagalitan ako nito. YES! Pinagagalitan ko ako nito, okay lang din naman sa akin kasi miss na miss ko na ang pagkakaroon ng nanay,  kaya naman mahal na mahal ko ‘tong best friend kong ‘to.

Si Tanya ay Phil-American, nanay nya filipino pero ang tatay nito ay isang foreigner. Sa states sya lumaki, mahahalata naman sa pananalita nito parang maarte yung tono nya pag nagsasalita ng tagalog. Sa edad na 21 tatlo pa lang ang naging boy friend nito at isa na ako dun.

‘Where you at?’ Heads up, mamaya na exhibit mo. ‘, text ni Tanya.

Para naman akong binuhusan ng malamig na tubig sa pagkakabasa ko sa mensahe nito. Agad ko naman tiningnan ang wall clock na malapit pintuan ng aking apartment.

‘5:19PM. OM, malalate na ako nito.’, ang sabi ko ng makita ang oras sa wall clock na malapit sa pintuan ng aking apartment na aking at dali-daling pumunta sa cr para maligo.

‘Wait wait, 5PM pa pasado kaya chill ka lang Rom. 7:30 pa ang exhibit.’, sambit ko sa sarili.

Pagkatapus maligo ay hinanda ko na ang aking mga paintings na isasalang sa exhibit. Nang natapos kung maprepara ang mga paintings ay hinanda ko na aking susuotin. Kumain nang kaunti at umalis na pagkatapus.

6:00PM ng makarating ako sa exhibit. Sa Casa Gorordo Museum gaganapin ang exhibit, bukod sa sikat ang museum na ‘to sikat rin ito lalo na sa mga nagahahanap ng exotic na art work ng mga sikat na artist.

Dumalo ang mayor ng lunsod ng  Cebu city sa exhibit kasama ang asawa nito, nakarating rin ang mga personal kong inimbita na galing pa sa Korea at ang mga kilalang personalidad gaya ng asawa ng mga politiko na galing ng maynila.

Successful naman ang exhibit, marami ang naibitang paintings maliban sa isa sa mga ginawa ko. Kahit kasi naman ako hindi ko maintindihan ang mensahe ng ginawa ko. Napagpasyahan ko na umuwi na lang dahil sa pagod na aking nararamdaman. 

Kasalukuyan kong tinatahak ang daan pauwi sa aking apartment ng may magtumawag sa ‘kin.

‘oh Tan?’ tanong ko rito.

‘Sang Bar ba yan?’, sunod kong tanong  rito.

‘Okay, hold still. Daan na lang kita.’, tugon ko rito sabay end call.

Agad ko naman binilisan ang pagpapatakbo ng sasakyan para marating sa Club na sinabi nito.  Medyo natagalan papuntang sa Club kase medyo kalayuan ito sa lugar kung saan ginanap ang exhibit, malapit ito sa Waterfront kaya naman medyo mga sosyal panigurado ang mga kasama ni Tanya.

Pagkarating ko sa Penthouse marami ang tao dahil Friday sa araw na iyon. Naghanap agad ako ng lugar kung san pwede i-park ang sasakyan, maswerte naman dahil agad akong nakakita di naman ito kalayuan sa Penthouse ko san na party party ang kaibigan ko.

Pagkaka-park ko lang ng sasakyan ay tinawagan ko muna si Tanya para sabihin na nandito na ako. Maswerte naman dahil agad naman nitong sinagot ang tawag ko.

‘Oh san ka?, dito na ako.’, bungad ko rito.

‘Okay, dyan ka lang.’

Agad ko namang hinubad ang aking Americana para naman hindi halata na galing sa kung saan man, naka-polo na long sleeve na lang ako at hinubad ko rin ang aking necktie at tinupi ng kaunti ang sleeve para pang gala na tala tingnan.

Bago lumabas tiningnan ko muna ang aking sarili sa salamin para naman hindi ako pagtinginan ng mga tao mamaya. Okay all set na.

Agad ko naman tinungo ang table kong san nakikipag inuman ang aking best friend, malayo paman ay tanaw ko na ‘to. Meron ‘tong kasama mga professionals tiningnan pero naka-attire talaga ‘to na pang gala kaya naman medyo nahiya ako sa sarili ko kaya napagpasyahan ko na mag-CR na lang muna para makahugut ng tapang pangharap sa kanila.

Di talaga ako hilig sa pakikipagsosyalan, buti na lang meron akong kaibigan na kabaliktaran ko at napaka-supportive pa.

Maswerte naman na di ako nahalata ni Tanya kaya diretso lang ako sa CR.

Pumwesto na agad ako sa urinal para makapagawas. Nanalamin rin ako, para e-check ang pagmumukha na ihaharap ko sa kanila.

Palabas na sana ako ng meron bumangga sa akin.

‘Shit naman!’, galit ko sabi rito.

‘Sorry dude.’, tugon nito.

Di ko na lang pinansin dahil ayokong ma-bad trip, gusto kong magsaya ngayong gabi pagkatapos ng ilang buwan ng stress dahil sa paghahanda sa exhibit.

‘Hey!’, bati ko kay Tanya sabay kalabit sa likud nito.

‘What’s take you so long?’ , bungad ni Tanya na halatang may tama na ito.

’Anyway guys meet my friend Rom Ramirez the one I’m talking earlier, the painter, my best of friend.’,  sabi nito na parang nagpi-flip top.

‘Nakakatawa talaga tong babaing to pag nalalasing.’, sambit ko sa aking sarili.

‘Oh sya umupo kana lang dyan.’, ang awtirisadong sabi ni Tanya.

nagpakilala naman isa-isa ang mga kasama ni Tanya, kaya pala sila magkakasama dahil reunion nila magbabarkada. May mga trabaho na ang mga ‘to, dumayo lang sila rito para makapagbakasyo.

Si Charlie nagtapus ng BSHRM at kasalukuyang nagtatrabaho sa isang kilalang restaurant sa Makati. Si Laura Kenny isang Phil-American din at nagtapus ng architecture sa korea, samantalang si Samantha Rund naman na isa ring Phil-American may restaurant rin pala rito sa cebu.

‘Oh ito na pala si Richard.’, ang sabi ni Charlie.

‘Ikaw!?’, ang sabi ko ng maka-upo ito sa tabi ko.

Itutuloy -

A Twist in My Story CHAPTER1

Kringggg !! Kringgg!!!

BOOGHHH!!

“Ugrrrh sheyyt!” yung na lang ang aking nasambit dahil sa pagkakahulog sa aking kama. Dali dali kung kinuha ang alarm clock na katabi lang ng kama at agad kung pinatay.

Tiningnan ko yung oras, “4 am pa pala”, sambit ko sa aking sarili habang hinihimas ang pwet ko dahil sa lakas ng pakakahulog. Nakagawian ko na kase ang magising ng maaga para magpapawis.

Kinuha ko agad ang Jogging Pants sa cabinet at sando para makapag-jogging na ako.

Palabas na ako sa condo unit ko ng Makita ko ang katagang ‘K&R’ at sa baba nito ang numero ng kwarto. Ito kase ang tanging regalo ni ken sa akin bago pa sya lumipad pauwi sa London.

Si Ken ay isang sikat na Ramp Model sa London at ang una kong minahal.

---

3 Years Earlier

Isang maaliwalas na umaga ang bumati sa akin, bumangun sa pagkakahiga at niaayos ang aking higaan. “Isang ordinaryung araw nanaman para sa akin”, ang tanging nabulalas ko. Kinuha ko ang aking camera at echinarge ko ang baterya nito. “Parang trip ko mamundok ngayon ah”, pagka-usap sa sarili.

9:00 AM, ayus na lahat ng gamit na dadalhin ko para mamundok. May listahan pa talaga ako sa gamit na aking dadalhin.

“Camera and extra battery?”, CHECK!

“Water?”, CHECK!

“Extra Shirts and Pants?”, CHECK!

“Biscuits?’, CHECK!

“Flashlight at Payong?”, CHECK!

“Alright, ready na ata ang lahat!”,

9:24 ako umalis sa bahay. 30 minutes din ang byahe papuntang Mt. Agad-Agad isang kilalang bundok sa aming probinsya, dahil sa nag-commute lang ako. 10 AM rin ako nakarating sa paanan ng bundok, kaya sinimulang kuna agad para naman malayo-layo ang marating ko.

“Maswete ata ako ngayong araw na ‘to ah, magaganda lahat ng kuha ko.” Habang tinitingnan ang pictures na kinunan ko.

Mga ilang oras rin akong palibut libut sa bundok, di naman ako takot mawala kase may sinusundan naman akong daan kaya ok lang.

Hanggang sa mag-low battery ang camera ko. Kaya napagpasyahan ko na bumabana nalang kase 4PM na ng hapon.

 Nakarating ako sa main camp at nagtaka naman ako sa medyo madami-daming tao, may kumakarga ng mamaking poste, may reflector, electric fan na malaki at madami pa at may parang may mga model na mini-make upan at nakabihis ng comouflage na mga underwear at may nakita rin akong mga photographer tingin ko lang sa malayo talagang professionals na tingnan at may lalake din naka-upo sa parang couch na upuan, sa tingin ko ay director nila yun.

Na-curious naman kaya napagpasyahan ko na makiisyoso na din para na din makapanuod. “Parang mahihirapan ako nito ah”, ang sambit ko sa sarili ng Makita ang taong na uumpulan.

Dahil sa kagustuhang makapanood, nakikipagsiksikan ako sa mga taong nakikiisyoso din. Di ko talagang makalimutan ang tagpung iyon dahil sa pakikipagsiksikan nadapa ako.

KAPLAKK!!

“totekk naman oh, nadumihan mo sapatos ko.”, galit na pagkakasabi ng isang babae na nakikinood rin.

“sorry naman, kase ang sikip sikip at tsaka natural na madudumihan yang sapatos mo eh nasa bundok tayo.” Ang mahaba kung depensa, napalakas ata ang pagkakasabi ko.

“CUTTTTT!!”ang galit na sigaw ng director ng photoshot.

“kung pwede wag kayo reto mag-away at pwede kung may plano kayong magsapakan dun kayo sa walang makaka-awat para naman may katahikan rito” ang dugtong ni derik.

Dahil sa hiya, nakayoko ‘kong nilisan ang lugar. Di pa ako nakakalayo may narinig akong  boses lalaki na kinasausap  ang director nila.

“direk naman, Break naman natin eeh..” sabi nang boses lalaki.

Di pa din ako nakatingin at patuloy lang sa paglalakad.

“kaya pagbigyan na natin sila, at please direk relax lang ang alta-presyon mo yan.” Ang senserong pagdudugtung ng lalaki na animo’y isang anak na nag-aalala sa tatay nya.

“Wait lang Direk may hahabulin lang ako”.  Ang sabi ng lalaki.

Sa di kaya kalayuan ay may narinig akong parang tinatawag ata.

“PSSST!! Huy… Mr….!” ang sunud sunod na pagtawag na galing sa likud ko.

Dahil sa curiosity napatingin ako kung san galing yun at sakto namang natapilok ako, natumba at pasubsob sa isang dibdib, dibdib ng lalaki sure ako dibdib yun ng lalaki. Dahil sa hiya at pangilabot ay agad ko ‘tong tinulak, di naman kalakasan sakto lang na malayo ito sa ‘kin.

Nang napatingin ako sa mukha nya, parang na starstruck ako dahil sa isa ito sa mga model . Pero di ko naman pinahalata.

“ sinundan talaga kita para mag-sorry sa pagkakasigaw ni direk..” ang senserong sabi ng lalaki na di ko sya pinatapus at agad akong tumalikod.

Saktong lalakad ng biglang hinawakan nya kamay ko. At first na-shock ako pero later on I felt comfort, seguro dahil sa malambot nyang kamay.

“Okay lang yung, kasalaan ko naman talaga..”, nakayoko kong tugon.

“at pasensya na rin sa pangdidisturbo ko sa set nyo.” ang malumanay kong dugtong.

Para namang wala itong narinig sa mga sinabi ko at biglang nagsalita.

“So okay lang na invite kita sa set, wag kana mag-alala kay direk sagot kita”.. nabigla naman ako sa offer nya at sobrang hiya din tumanggi na din ako.

“Hindi na rin kase baka hanapin  ako ng mga kasama ko”, ang palusot ko kahit wala.

“sooo.. You left me no choice..,” sabay karga sa akin nung parang sa mga bagong kinakasal. Nakakahiya man pero nagpaubaya na lang ako kase naramdaman ko naman yung feelings na safe na safe ako.

Tahimik nya akong kinarga kaya binasag ko nalang ito sa tanong. “Excuse me, san mo ba ako dadalhin?” ang patatanong ko sa kanya. Di naman sya nagsalita at biglang lumiko sa maraming puno, nung mga panahong yung sobrang ang dami kong iniisip merong baka gahasain ako nito o di kaya patayin o di kaya … basta ang dami dami pumasuk sa utak ko, sabayan pa ng mabilis na kalabog ng dibdib ko parang lalabas na ang puso ko. Pero biglang nawala lahat yun nung nagsalita sya.

“Relax, di kta aanuhin. Sa likud tayo dadaan para maka-iwas tayo sa maramiing tao sa harap at ma-issue pa tayo”, sabay ngiti sa akin. “Para talaga syang anghel na bumaba sa langit”, sambit ko sa aking sarili.

“Oh andito na tayo”, sabay baba sa akin. Hiyang hiya talaga ako sa kanya.

“kanina pa tayo nag-uusap pero di ako nagpapakilala, ako pala si Ken Jen Sui”, sabay abot ng kamay sa akin. Dahil sa hiya ay di ko na inabot kamay nya pero nagpakilala naman ako. “Rom Santillan”, sabi ko na nakayoko.

“Korean ba sya?” ang tanong ko sa aking sarili.

“if you wonder about my last name, YES! Half Korean ako, nanay ko pinay kaya yun.” ang sabi nya na may diin sa YES.

“ahh kaya pala, so bat mo ba ako dinala rito?” ang pataray kong tanong sa kanya.

“Chill, may camera kang dala for sure photographer ka”, sabay turo sa camera kung dala.

“Amature to be exact and product lang ng nature ang kinukunan ko.”, ang papilisopo kong tugon.

“Will, Since Product din naman ako ng nature , vegetarian kaya ako”, sabay akbay sa kin.

“Eh nagtanong ba ako?” sarkastiko kung tugon sabay tapik sa kanyang kamay ng nakaakbay. “ang bango nya”, sambit ko sa sarili ko.

Natawa naman sya kahit papaano. “kyut nyang tumawa, para talaga syang anghel please tumigil kana baka ma-in love ako ng wala sa oras.” ang pakikipag-usap ko sa aking sarili.

“teka lang ah, tingnan ko muna si direk baka hinahanap na ako.” sabay kuna ng mauupuan, “oh yan upo ka muna a minute balikan kita” dagdag nya sabay takbo sa set nila.

Since wala naman akong ibang magawa tiningnan ko na lang ang mga kinunan ko kanina. “Ang ganda talaga ng mundo”, sambit ko sa aking sarili.

“Wow”, ang familiar na boses lalaki sa aking likuran, “ang ganda naman oh , sabi ko nangaba photographer ka eh”, ang tuloy tuloy nyang pagpuri sa aking mga kinunan.

“Papatayin mo ba ako wah?” napasigaw ako sa sobrang gulat. “Sorry naman, eh ang ganda kase eh. Di ko mapigilan di makasigaw sa sobrang ganda”, ang sabi ni Ken.

“Lakas makalait lang ah”, sa seryoso kung tugon sabay taas ng kilay. Kinainis ko yung huling sinabi nya tumayo na ako at nagpaalam.

“Ahh, ken alis na ako. Medyo Late na din kase, baka hanapin na ako neto.” Ang pasinungaling ko kay Ken. Ayaw ko kase nae- exaggerate ang tao pagnakikita yung mga pictures na kinunan ko, para kase sa ‘kin eh ang OA lang. Okay na kase ako sa NICE, MAY FUTURE KA!, KEEP UP THE GOOD WORK, ganito ganyan. Seguro di lang ako sanay, seguro nga.

“Ocge, hatid na rin kita sa baba at sabihin mo na rin sa mga kasama mo na sumabay. Uuwi na rin kase ako.” Ang sabi ni Ken na aking kinabigla.

“HOOOOWWHHHAT?” sa ‘king isip.

“Uy, ang OA na aah. Kakilala lang natin eeh hatid agad?” pabiro kung tugon.

“Safe ka naman segurong kasama”, sabay akbay na may nakakalokong ngiti.

“Sheeyyytt!! Habang tumatagal mas lalo syang guma-gwapo” bulong ko sa aking sarili.

“Oh will, If you insist”, sabay tapik sa kamay nyang naka-akbay.

“For a second, kukunin ko lang sasakyan ko”, at agad nyang tinungo ang kotse nyang di naman kalayuan sa aming kinatatayuan. Parang familiar ang kotse nya, FJ Cruiser ng TOYOTA sa pagkaka-alala ko.

“San pala mga kaibigan mo?”, ang tanong nya at sabay bukas nya sa passenger seat.

“uhhmm-aammm, actually ako lang naman talaga mag-isa”, pag-amin ko.

“Hop in,  wag ka nang mahiya”, sabi nya na hindi pagpansin sa sinabi ko.

Pumasok naman ako agad sa kagustuhan kung umuwi dahil sa sobrang pagod sa katawan na aking naramdaman.  Dahil sa nakakabinging katahimikan ay nilabas ko ang iPOD ko tapus hinanap ang paborito kong pinakikinggan tapus I clicked the play button. First hit ‘My Tears are Flowing’ Korean version. Agad ko namang pinikit ang mga mata ko para ma-feel ang kanta.

Di ko napansin na tinitingnan ni Ken ang iPOD.

“Ano pala pinapakinggan mo, share naman dyan?” request nya sabay ng nakakagagong ngiti. Naisip ko naman baka makarelate sya kaya nilagay ko yung isa earphone kaliwang tinga nya.

“oh? Seriously? Korean to wah, di halata na mahilig ka pala sa mga ganito.” ang makwela nyang litany habang nagmamaniho. Di na ako umimik pa dahil sa sobrang pagod at antok na nararamdaman ko.

“So san mo gustong ibaba?”, tanong nya.

“Seguro sa mall na lang”, ang malamig kong tugon.

“May bibilhin ka?”, tanong nya.

“Wala naman, kakain lang gutom na din kase ako”, nakangiti kong tugon sa habang nakatingin sa kanya.

“Jolibee!”, ang may sigla nyang pagkakasabi.

“HAAAA??” pagtataka ko.

“Jolibee tayo, medyo gutom na rin kase ako.” Si Ken

Wala na din akong nagawa kase niliko na nya ang sasakyan paputang parking lot. Lingun sya ng lingon halatang 1^st time nyang makapasok sa mall.

“First time?”, tanong ko sa kanya.

“Yes,  ‘nong ‘sang araw pa kase ako nakarating reto”, na may diin sa Yes.

“baba na tayo gutom na talaga kase ako, wait threat mo ko ha. Wala kase akong pera”, pasinungaling ko. Sya kasenag-invite kaya sya dapat ang manglibre ganun talaga ako, di naman sa korepot ako talagang naka-set na sa utak pag sino nag-invite sya dapat ang gumastos.

“Sure thing”, ang magiliw nyang sagot.

Tinungo namin ang Jolibee. Habang naglalakad biglang napako ang tingin ko sa isang cute na wrist watch kase ang design ay plant vs. zombie. Addiction kun a talaga ang bumili ng wrist watch na may unique na design at stress reliever na ‘to para sa ‘kin.

“Gusto mo?” tanong ni ken.

“Di naman, nakyutan lang”, sabi ko. Sa totoo lang gusto ko sanang bilhin pero di na lang baka ako pa ang maka-libre sa kanya.

Nakarating kami sa Jolibee at maswerte kami dahil kunti na lang ang tao.

“Hanap ka ng mauupuan, bibili ako lang ako”, sabay tungo sa counter.

Napili kong upuan ang couch na malapit sa mirror na transparent at para naman ma-relax ang likud.

Kita ko syang papalapit sa lugar na aking napili at agad naman nyang nilapag ang kanyan na-order at umupo. Medyo nahiya pa nga ako dahil sa dami na pinamili nyan. Di naman talaga ako matakaw, pagkumakain nga ako eeh half rice lang.

“Ooh bat ang dami?”, tanong ko na may ngiting pilit.

“Pasin ko kase kanina na kinakarga kita ang gaan-gaan mo..”,

“Excuse me Mr. Sui, I am watching my carb”, sarkastiko kung sagot.

“Sorry naman”, tugon nya habang lumalamon.

“Okay lang ano ka ba, pero may idea ako pabalot mo na lang yang iba, may dadaan tayo okay lang?”, sabay kindat sa kanya. Ewan ko ba parang angtagal na naming makakakilala nito kumag nito at ang gaan-gaan pa ng loob ko sa kanya.

“Sure!”

Natapos kaming kumain at lumabas sa mall bitbit ang pinabalot naming pagkain. Di naman naming yung ginalaw kase sabi ko sa kanya kaiinin lang nya ang makakaya nyang ubusin wala namang problema sa kanya. Nakarating kami sa mga batang naglalaro sa tabi ng daan ang iba nakahiga at naghahanda ng matulog.

Tinawag ko sila at agad namang lumapit ang batang babae.

“Tawagin mo yung iba may surprise ako sa inyo dali”, pag-uutos ko sa bata sa malumanay kong tono.

Agad namang sumunod ang bata ilang mga bata. Nagkumpuluan sila sa harap naming ni Ken, pansin naman ko naman kay Ken ang pagkadiri kaya sinabihan ko sya na sa kotse na lang sya mag-intay o di kaya maula na lang sya.

“Ken, dun ka na lang sa kotse mag-antay makikipaglaro pa kase ako sa kanila pagkatapos nilang kumain o di kaya mauna ka nalang, maraming salamat pala”, sabay hagud sa likud nya.

Binigayan kuna isa-isa ang mga bata makakain. Ang anim na burger ay hinati ko para mabiyan ako lahat at ang spaghetti naman ay hinati ko.

“Huy!, Parang sanay ka sa kanila ah”,pabulong na sabi ni Ken.

“Ah uu once a week kase pumupunta ako rito magkapa-feeding program..”, proud na sagot k okay Ken.

“Ken excuse lang bibili lang ako ng tubig baka mabilaukan yang mga yan, mabilis lang ‘to”, patakbo kung tinungo at bumili ng sampong ice water.

Halatang di sanay si Ken sa amoy ng mga bata kase nang makarating ako ay nakatakip sya sa kanyang ilong ng isang blue na panyo. Kahit naman kase ako nung una, pero nangibabaw pa din ang awa kesa pandidiri.

“Ken, you okay?”, halatang nabigla sya sa aking pagsulpot kase bahagya syang napatalon sa kinatatayuan nito.

“Ikaw pala yan Rom,..”, sabay alis sa pagkakatakip sa ilong nito.

“Okay lang yan, takpan mo ulet yang ilong mo baka magkasakit ka pa.”, sabay bigay sa mga bata ang ice water na binili ko.

Matapos magpakain nakaramdam ako ng pagkahilo kaya di na lang din ako nakilaro gaya ng aking kinagawin. Pinauna ko na rin si Ken kase Late din at sobrang nakakaisturbo na ako sa tao.

---

Ilang Linggo din na hindi nag-cross ang landas namin ni Ken, di ko naman sya hinahanap kase medyo sanay na rin kase ako. Kahit ganun kagwapo si Ken parang di rin sya ang gusto kung makarelasyon kase feel ko din na straight sya.

Dahil sa na-Bored ako sa bahay agad akong naligo para makapagtambay kahit saan. After 15 minutes tapus na akong maligo agad akong nagbihis. Simply lang ako manamit kase nga mas maganda tingnan ang tao pag nasa simpliest form lang ito, parang math lang. Kinuha ko agad ang camera ko at ni lock ang bahay pumuntang sakayan.

Sa coffee works ako tumambay buong hapon, nakakahiya naman na puro lang tambay syempre nag-order din ako ng Coffee Latte na paborito ko.

Nag-iisip ako kung anong pwedeng e-theme for next year. Nasa ganun akong pag-iisip ng may biglang may nagsalita sa likud.

“Sees who’s here”, sabi ng familiar na boses sabay upo sa harapan ko.

“K-Ken?”, ang nauutal kung pag pansin ka kanya dahil sa mas lalo pa syang gumwapo. Lalaking lalaki syang tingna sa suot nyang Plain white T-shirt at nakashorts lang sabayan pa ng hairstyle ng para talagang Korean ang dating sa akin.

“nag-iisa ka ata?”, deritsong tanong nito.

“Di naman, actually I’m with my friend..”, pabiting sagot ko sa kanya.

“Girlfriend?” seryoso nyang tanong sabay kunot ng noo nya na mas lalo syang gumwapo.

“NOPE!”,  sabay flash ng ngiti

.

“I’m with my shadow”, sabay tawa ko na himpit.

“Nice try!”, tugon nga na may sarkastikong ngiti.

Maraming kaming napag-usap ni Ken about sa photography, kung san na sya nakarating sa pagiging modelo nito.

Tumingin ako sa relo ko 6:04PM na pala. Kailangan ko pang magluto, eh kase napasarap ng kwentuhan. Nagpaalam na din ako kay Ken.

“Ken, una na ako may aasikasuhin pa kase ako sa bahay”, akmang tatayo na sana ng bigla nya akong pinigilan.

“Hoowait! Pahiram ng cellphone mo may-tetext lang ako, ok lang ba?”, favor nya sabay abot ng CP ko sa kanya.

“Oh yan, im done. Maraming salamat sa oras Rom. I really had fun.”, tugon nya habang inaabot nya ang CP ko.

“No worries, ikaw pa malakas ka sakin”. Sabay kindat sa kanya.

Nilisan ko ang Coffee Works at agad pumara ng jeep para makauwi na ako.

Sakto ang dating ko sa bahay wala pa sila mama, ako lang at mga kapatid ko, yung nakakatandang lalaki at yung kasunod sa akin lalaki din. Hindi ako close sa kanila, medyo close naman kami ng ate ko kase may pakakapariha kami papa-ano.

Beef in Creamy Mushroom Sauce ang menu for this night, nagluluto talaga ako ng masarap pag masaya ako. Seguro sa pagluluto ko narin binubuhos lahat ng pagmamahal ko kase nga wala pang nagpapatibok ng puso ko ito iwan ko ba bat ganun.

Hinanda ko yung lamisa at nilagay ang hapunan naming, nauna na rin akong kumain sa kanila para makapagpahinga na rin. Pagkatapos kung kumaen, nilagay ko yung ulam sa refrigerator at naglipit na din ako sa aking pinagkainan.

Umakyat agad ako sa aking kwarto at pumasok agad sa CR para maligo. Matapus ang sampong minuto ay lumabas na din ako para makabahis. Habang pinapatuyo ko ang buhok ko bigla naman nag-vibrate yung cellphone ko. Kinuha ko ‘to at tiningnan, text galing sa unregistered number.

Unknown Sender: Hi, pwede textmate?

Itutuloy..